รอยยิ้มเปลี่ยนโลก

ในช่วงที่ชีวิตต้องเจอกับความเจ็บป่วย ไม่ว่าจะของตัวเอง หรือ คนรอบข้าง คนกลุ่มหนึ่งที่เราต้องพบเจอมากที่สุดในช่วงนั้นคงหนีไม่พ้น กลุ่มแพทย์ และพยาบาล โรคหลายๆโรค เป็นโรคที่รักษาตามอาการ หรือบางโรคมีวิธีการรักษาได้หลายวิธี เลยทำให้คนที่ไม่ได้เรียนมาทางแพทย์อย่างเราๆ และเพิ่งมีประสบการณ์กับโรคนั้นเป็นครั้งแรกต้องถึงกับตามหาเหล่ากูรู ต่างๆมาช่วยแนะนำแนวทางการรักษา

ในสถานการณ์เช่นนั้น นอกจากความกังวลในเรื่องโรคที่เกิดขึ้นแล้ว ยังมีเรื่องข้อมูลอีกมากมายที่ต้องประมวล ความเครียดจากการหาแหล่งข้อมูลเพิ่มเพราะกลัวรู้ไม่หมด หรือมีข้อมูลไม่เพียงพอต่อการตัดสินใจ และความเหนื่อยล้าจากการเดินทางไปรอพบแพทย์ตามสถานพยาบาลต่างๆที่อยู่ห่างกันตามหัวมุมเมือง เมื่อแรงกายแรงสมองต้องใช้ไปอย่างมาก แรงใจจึงสำคัญมาก ในสถานการณ์นี้

เราได้พบสูตร เร่งประสิทธิภาพในช่วงนี้เลยทีเดียว

แรงกาย x แรงสมอง x แรงใจ x เป้าหมายชัด = คันเร่งประสิทธิภาพ

สำหรับคนป่วย แรงกายอาจจะน้อยกว่าปกติ แต่เมื่อแรงใจของตนเองดี และได้รับกำลังใจเพิ่มขึ้นจากคนรอบข้าง และมีเป้าหมายที่ชัดเจนว่าจะแข็งแรงแล้ว เราพบว่าอาการป่วยดีขึ้นอย่างมาก

ในเมื่อแรงกาย แรงสมองของผู้ป่วยอาจจะผันแปลไปตามสภาพร่างกายและสถานการณ์ที่ต้องเจอ แต่สิ่งหนึ่งที่สร้างได้ และทำให้เป็นตัวคูณที่เพิ่มได้คือ แรงใจของเขาเอง และจากคนรอบข้าง

ณ โรงพยาบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง หลังจากมานั่งรอเป็นคิวแทรกเกือบ 2 ชั่วโมง ไม่รวมเวลาเดินทางและ ทำบัตรแล้ว คุณพยาบาลก็เรียกชื่อเราให้เข้าพบคุณหมอ นั่งรอในห้องซักพักคุณหมอชื่อดังก็เดินเข้ามา ด้วยความกระตือรือร้น สอบถามข้อมูลอย่างละเอียด และตรวจสอบสภาพร่างกายตามขั้นตอน ด้วยความใส่ใจ และรอยยิ้มบนหน้าคุณหมอที่ดูเหมือนจะเป็นหน้าปกติของคุณหมอ ไม่ว่าจะพูดเรื่องมะเร็ง การผ่า การให้คีโม ดูเป็นเรื่องง่าย และเหมือนโลกเป็นสีพาสเทลขึ้นทันที และคุณหมอก็เป็นเช่นนั้น ในทุกๆนัด

ในวันที่เจอกันอีกเป็นครั้งที่ 4 ที่เจอกันหลังผ่าตัด คุณหมอมาสายกว่าเวลานัดไป 1 ชั่วโมง เพราะรถติดมาก คุณหมอเข้ามาพร้อมกับหน้าที่ดูเหนื่อยและบ่นเรื่องรถติด วันนั้นพูดเรื่องการรักษาต่อคือการให้คีโม ทั้งๆที่เคยคุยกันแล้ว แต่วันนี้เรื่องนั้นก็กลายเป็นเรื่องที่ซีเรียสทันที

จะเห็นว่าอารมณ์ของคนเราเปลี่ยนเร็วมาก เรียกว่าอะไรมากระทบนิดหน่อยก็เปลี่ยนแล้ว

วันนี้เราเองก็เป็นต้นเหตุของวันที่ดีให้ผู้อื่นได้เช่นกัน

…………