กะพริบกะพริบพราว
วาวแววในแนวไพร
ลมไล้ลู่ไม้ไหว
สะท้านใบใจสะเทือน
แดดเอยอย่าเพิ่งส่อง
ต้องน้ำค้างจะรางเลือน
แดดเอยจงแชเชือน
ค่อยค่อยเคลื่อนลงช้าที
ชีวิตต้องเปลี่ยนแปลง
สู่ความแกร่งแห่งวิถี
ผ่านเวลาผ่าวารี
คุณความดีสิดำรง
กงล้อไม่หยุดนิ่ง
แท้ทุกสิ่งไม่มั่นคง
ละลดและปลดปลง
คือรู้เท่าและรู้ทัน

“พราวน้ำค้างยามเช้า”
อ.บ่อเกลือ จ.น่าน

CR ภาพ – อนันต์

โชติสุนันท์