เป็นเชิงเป็นชั้นหลั่นลด
งามหมดจดพรายเพรา
ม่านคลี่แพรพรมห่มภูเขา
พาดเงาคลุมราวไพร
ดุจเทวีที่ชั้นฟ้า
ทรงคีตาปี่แก้วเรไร
ค่อยเติมแต้มแต่งแสงไสว
ดุจเทพเดชทำดำเนิน
แดดเอยอย่าเพิ่งกร้าน
ทาบผ่านทอเงาเขาเขิน
สาดสายร่ายแล้งแรงเกิน
แสงดุปรุทาปฐพี
ปรากฎ ณ ตรงหน้า
ช่วยเคลื่อนช้าลงช้าที
อยากหยุดขณะนาทีนี้
อยู่กระนั้นนิรันดร์ไป
ยามเช้าที่ “ดอยหลวงเชียงดาว จ.เชียงใหม่”
CR ภาพ – อนันต์ โชติสุนันท์
